บทที่ ๑๒ ภาษาบาลีและพุทธภาษิต
ภาษาบาลี
หลักการอ่านภาษาบาลีมีดังนี้
หลักการอ่านภาษาบาลีมีดังนี้
- ๑. พยัญชนะตัวใดโดๆ ไม่มีสระกำกับอยู่ ให้อ่านออกเสียงสระ อะ (ภาษาบาลีไม่มีสระ อะ) เช่น น = นะ
- ๒. พินธุ ( . ) ที่อยู่ใต้พยัญชนะใด พยัญชนะตัวนั้นจะเป็นตัวสะกดของตัวหน้า เช่น สนฺ = สัน
- ๓. นฤคหิต ( ํ ) ใช้แทนตัวสะกดแม่กง (ง) เช่น ต ํ = ตัง , ติ ํ = ติง
- เช่น นตฺ ถิ สนฺติ ปรมํ สุขํ อ่านว่า นัตถิ สันติ ปะระมัง สุขัง.
พุทธภาษิต
- อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ. - ตนแล เป็นที่พึ่งของตน.
- อตฺตานํ ทมยนฺติ สุพฺพตา.- ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตน.
- อตฺตนา โจทยตฺตานํ. - จงเตือนตนด้วยตนเอง.
- กมฺมุนา วตฺตตี โลโก. - สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม.
- อกตํ ทุกฺกฏํ เสยฺโย. - ความชั่ว ไม่ทำเสียเลยดีกว่า.
- นตฺถิ โลเก รโห นาเส ปาปกมฺมํ ปกุพฺพโต. -ชื่อว่าที่ลับของผู้ทำบาปกรรม ไม่มีในโลก.
- กตญฺจ สุกตํ เสยฺโย. - ความดี ทำนั่นแล ดีกว่า.
- น หิ สาธุ โกโธ. -ความโกรธไม่ดีเลย.
- โกธํ ฆตฺวา น โสจติ.-ฆ่าความโกรธได้ อยู่เป็นสุข.
- ขนฺติ หิตสุขาวหา.-ความอดทน นำมาซึ่ประโยชน์สุข.
- จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ. - การฝึกจิตเป็นความดี. ชยํ เวรํ ปสวติ. -ผู้นะย่อมก่อเวร.
- ทุกฺขํ เสติ ปราชิโต.-ผู้แพ้ ย่อมอยู่เป็นทุกข์.
- ททมาโน ปิโย โหติ. -ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก.
- ธมฺมจารี สุขํ เสติ.-ผู้ประพฤติธรรม อยู่เป็นสุข.
- โลโก ปตฺถมฺ ภิกา เมตฺตา.-เมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก.
- สุโข ปญฺญา ปฏิลาโภ.-ความได้ปัญญา ให้เกิดสุข.
- ปญฺญาว ธเนน เสยฺโย.-ปัญญาเทียวประเสริฐกว่าทรัพย์.
- สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย.-การสั่งสมบุญ นำสุขมาให้.
- ทุกฺโข ปาปสฺส อุจฺจโย.-ความสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้.
- สุวิชาโน ภวํ โหติ.-ผู้รู้ดี เป็นผู้เจริญ.
- ทุวิชาโน ปราภโว.-ผู้รู้ชั่ว เป็นผู้เสื่อม.
- มาตา มิตฺตํ สเก ฆเร.-มารดาเป็นมิตรในเรือนของตน.
- น หิ มุญฺเจยฺย ปาปิกํ.-ไม่ควรเปล่งวาจาชั่วเลย.
- วาจํ มุญฺเจยฺย กลฺยาณิ.-ควรเปล่งวาจางาม.
- วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ.-คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร.
- อเวเรน จ สมฺมนฺติ.-เวรย่อมระงับด้วยไม่มีเวร.
- น สงฺคโม ปาปเชเนน เสยฺโย. -สมาคมกับคนชั่ว ไม่ดีเลย.
- นิหียติ ปุริโส นิหีนเสวี.-ผู้คบคนเลว ย่อมเลวลง.
- สติมา สุขเมธติ. -คนมีสติ ย่อมรับความสุข.
- สีลํ โลเก อนุตฺตรํ.-ศีลเป็นเยี่ยมในโลก.
- อสาธุ สาธุนา ชิเน.-พึงชนะคนไม่ดีด้วยความดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น